MAVİFUAD

Bu uçsuz bucaksız evrende beyaz bir kağıt üzerindeki minik bir leke bile olamayan varoluşumuz küçük bir hareketle başlarmış. Kâlbin oluşumunun ardından fasulye tanesi kadar bile olamayan cismimiz ilk küçük darbe, ilk hareket yani Fuad’la can bulurmuş. Gerçeklik bu hareketin gücü, ritmi ve sesiyle hayata merhaba dermiş. Yokluktan varlığa geçiş Fuad’la başlar ritmik olarak bilinmez bir süre mutlak varlığını sürdürürmüş. Hayat yolculuğunda, yolculuğun devamını sağlayan her darbe birbirinden farklı gerçeklere belki sayamayacağımız kadar farklı ritimle cevap verirmiş. Kâlb bazen göğüsten fırlamak istercesine hızla savururken darbelerini, bazen sesini bile duymakta zorlanacağımız kadar yavaşça vururmuş bazen de ya bize kızar ya gerçekliklere hastalanır, krizler geçirir, kendine ve bize yetmez olurmuş. O an geldiğinde de sonsuza kadar hareketini, ritmini durduruverir ve mutlak gerçeklik sona erermiş.  

Fuad’la başlayan hayatta bir fon müziğinin olması gerektiğini düşünürdüm ben hep. Ama şu satırları yazarken fark ettim ki, kâlbimizin ritmi her birimizin hayatının fon müziği aynı zamanda. Her varoluş sonlandığında dünyadan bir müzik türü de yok oluyormuş aslında. Varoluştan itibaren başlangıçlar çok önemlidir, kritiktir, hayatidir. Bu sebeple Fuad da çok önemlidir. Hele de benim gibi kâlbiyle düşünen, yargılayan, öğrenen, hesaplayan, öfkelenen, sevinen, üzülen her duygusunu yani hayatı kâlbiyle sürdürenler için.. Fuad beklemektir benim için, bazen hareket halinde de olsa beklemek hayattır bana göre. 

Fuad’dan sonra diğer hayati bir unsur da Mavidir benim hayatımda. Mutlak varoluşumuz için hayati olan suyun kaynağı Mavidir, gökkubbe Mavi, yerkürenin dörtte üçü Mavi, günbatımı yani karanlık öncesi Mavidir. Bence hayat için soluduğumuz havanın rengi bile Mavi olabilir. Hayattaki tüm boşluklar Mavidir. Mavi derinliktir, derinlik hiçtir. Hiçlik Mavi. Hiç olmaya çabalayanlar için Mavi de Fuad kadar önemlidir. Zira hakikat de hiçliktir. Bunu belki de en iyi çocuklar sezmiştir. Bu yüzden belki yaptıkları resimlerin tüm boşluklarını Maviye boyarlar. Renklerden en güzeli Mavidir. Mavinin de renkleri vardır, binbir türü, tonu, kokusu. Mutluluğun resmi çizilebilir mi bilemem ama umudun rengi Mavidir. Umut kalbi sevindirendir, hayata diğer renkleri çağıran, renk cümbüşünü oluşturan. Soluk alma çabasına anlam katan, yaşama sevincini yaratandır.

Hayat beklemek ve umuttur kısaca. Mutlak varoluş için FUAD ve MAVİ aynı anda, ahenkli bir dengede bir arada olmaya başlamalıdır. Bir anda, sonuna kadar.

Mavifuad’ın burada varoluş sebebini aslında ben de tam olarak bilmiyorum. Hiç kimseyi ilgilendirmeyen, hiç de önemli olmayan harfleri bir araya getirmek için oluşturuldu. Sıradan her insanda varolan duyguları paylaşmak için, belli bir yalnızlığı paylaşmak, yalnızlığın en güzelini yaşamak için. Sıradanlığın sınırlarını zorlamak kâlbe atmak için yeni bir neden yaratmak için.